خوشا آن غریبی که یارش تو باشی
قرار دل بی قرارش تو باشی
خوشا آن گدایی که تنهای تنها
کناری نشیند کنارش تو باشی
خوشا آنکه یک عمر پروانه ات شد
که یک لحظه شمع مزارش تو باشی
بر آن محتضر می برم رشک هر شب
که شمع شب احتضارش تو باشی
آقای من قربونت برم بازم که قسمتم نشد.نمیشه که همش خوب خوبا رو دعوت کنید،من بیچاره هم هر سال منتظر دعوتتون باشم
نمیدونم چرا بیشتر از جدتان حسین(علیه اسلام) شما رو دوست دارم
خیلی در محضرتان بی ادبی ها کرده ام
حق و حرمت شما رو آنطور که باید،نگه نداشته ام
آنچنانکه باید،لایق شما نبوده ام
در روضه هایتان حق عزاهایتان را خوب ادا نکرده ام
اما شما که رئوف هستید
شما که مهربانید
چقدر باید صبر کنم تا دعوتم کنید
مگر شیخ قمی روایت نکرده که :
كاروانی از سرخس مشهد آمدند پابوس امام رضا علیه السلام،یه مرد نابینایی تو اونها بود،اسمش حیدر قلی بود(این ماجرا در فوائد الرضویه اومده)اومدند امام رو زیارت كردند،از مشهد خارج شدند،نزدیکیهای مشهد اُطراق كردند،شب جوونها گفتند بریم یه ذره سر به سر این حیدر قلی بذاریم،خسته ایم،بخنیدیم صفا كنیم،كاغذهای تمیز و نو گرفتند جلوشون هی تكون میدادند،اینها صدا میداد،بعد به هم میگفتند،تو از این برگه ها گرفتی؟ یكی میگفت:بله حضرت مرحمت كردند،فلانی تو هم گرفتی؟گفت:آره منم یه دونه گرفتم،حیدر قلی یه مرتبه گفت:چی گرفتید؟گفتند مگه تو نداری؟گفت:نه من اصلاً روحم خبر نداره! گفتند:امام رضا به ما برگ سبز داده!،گفت:چیه این برگ سبزها،گفتند:امان از آتش جهنم،ما این رو میذاریم تو كفن مون،قیامت دیگه نمیسوزیم،جهنم نمیریم،چون از امام رضا گرفتیم،تا این رو گفتند،دل كه بشكند عرش خدا میشود،این پیرمرد یه دفعه دلش شكست،با خودش گفت:امام رضا از تو توقع نداشتم،بین كور و بینا فرق بذاری،حتماً من فقیر بودم،كور بودم از قلم افتادم،به من اعتنا نشده،دیدن بلند شد راه افتاد طرف مشهد،گفتند:به خودش قسم تا نگیرم سرخس نمیآم،باید بگیرم،گفتند:آقا ما شوخی كردیم،ما هم نداریم،هرچه كردند،دیدند آروم نمیگیرد،خیال میكرد كه اونها الكی میگند كه این نره،جلوش رو نتونستند بگیرند،شیخ عباس میگه: هنوز یه ساعت نشده بود دیدند حیدر قلی داره بر میگرده،یه برگه سبزم دستشه،نگاه كردند دیدند«اَمانٌ مِّنَ النار،اَنا ابن الرسول الله»گفتند:این همه راه رو تو چه جوری یه ساعته رفتی،گفت:چند قدم رفتم،دیدم یه آقایی اومد،گفت:نمیخواد زحمت بكشی،من برات برگه آوردم،بگیر برو...
السلام ای
حضرت سلطان عشق