فاطمیه

مباهله یعنی یکدیگر را نفرین کردن ، در ذیل این آیه ، از امام صادق (ع) روایت شده است : « گروهی از مسیحیان نجران نزد پیامبر (ص) آمدند و به او عرض کردند : به چه چیز دعوت می کنی ؟ حضرت فرمود : به این که گواهی دهید که جز الله خدایی نیست و من پیامبر خدا هستم و این که عیسی بنده ی خلق شده ای بود که می خورد و می نوشید . پس از بحث و گفت و گوی فراوان ، گروه مسیحی حاضر به قبول حق نشدند و زیر بار نرفتند که عیسی بنده ای از بندگان خداست . در آن هنگام این آیه نازل شد .

فَمَنْ حَاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبِینَ . ( آل عمران ۶۱ )

« هرگاه بعد از علم و دانشی که (درباره ی مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: «بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم »

پیامبر (ص) به آنها فرمودند که بیایید یکدیگر را نفرین کنیم ،اگر حق با من بود ، لعنت خدا بر شما نازل شود و اگر حق با شما بود ، لعنت خدا بر من فرود آید .

آنها پذیرفتند و قرار گذاشتند که فردای روز در مکانی حضور یابند و با هم مباهله کنند .

هنگامی که نزد رؤسای خود بازگشتند و مطلب را بازگو کردند ، سران آن ها گفتند که اگر او قوم خود را آورد ، پیامبر نیست ؛ ولی اگر فقط خانواده اش را آورد حتما پیامبر است . فردای آن روز ، پیامبر (ص) همراه علی (ع) و فاطمه (س) و حسن (ع) و حسین (ع) برای مباهله حاضر شد . هنگامی که گروه نصرانی این صحنه را دیدند . از پیامبر خواستند که از مباهله صرف نظر کند و اجازه دهد که آنها به دین خود بمانند و به پیامبر (ص) جزیه دهند ، پیامبر (ص) نیز پذیرفت و آنها بازگشتند » (تفسیر المیزان ج ۳ ، ص ۲۶۴)

در روایتی آمده است که اسقف مسیحیان به آن ها گفت :«من صورت هایی را می بینم که اگر از خداوند تقاضا کنند که کوه ها را از جا بر کند ، چنین خواهد کرد . هرگز با آنها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و یک مسیحی تا روز قیامت بر صفحه زمین نخواهد ماند » (تفسیر نمونه ، ج۲ ، ص ۵۷۹)

جریان مباهله علاوه بر این علم خاص پیامبر (ص) را نشان می دهد ، تاثیر دعا و نیایش آن حضرت نیز می نماید .(تفسیر موضوعی ، ج۹ ، ص ۱۷۸)

نکته بسیار مهم در لفظ «انفسنا» است فردی که مصداق این لفظ است ، باید از نظر کمالات و صفات نفسانی به حدی برسد که بتوان او را « نَفسُ النَّبی » (جان پیامبر) شمرد و چنان که گفته شد مراد از این لفظ ، شخص علی (ع) است . (منشور جاوید ، ج۷ ، ص ۱۰۶)

امیدوارم قدر این همه نعمتی که خدا به ما داده در راس همه ی این ها نعمت ولایت را بدانیم و خدایی نکرده مورد خشم اهل بیت (ع) علی الخصوص حضرت حجت بن الحسن العسکری قرار نگیریم چه برسه نفرین این بزرگواران .

آیا واقعا این چنین هستیم که اهل بیت (ع) با شنیدن نام ما دست به دعا بردارند ؟

ما تا ظهور ایستاده ایم

اللهم عجل لولیک الفرج