آثار توجه در نماز
نماز خواندن چه آثاری در زندگی ما دارد؟
آیا می‌دانید که اگر کسی محبوب خداوند شود، چه خواهد شد؟ ما از معرفت الهی محجوب هستیم و از دوستی ذات مقدّس او هم اطلاعی نداریم. دوستی حق را با دوستی بندگان او قیاس می‌کنیم، در حالی که نباید این گونه باشد و اصلاً قابل مقایسه نیست.
آثار توجه در نماز
سؤال:
نماز خواندن چه آثاری در زندگی ما دارد؟
جواب:
برای نماز آثاری را می‌توان بر شمرد که یکی از آن‌ها محبوب شدن انسان نزد خداست. در حدیث شریفی از امام صادق (علیه السلام) آمده است که: اگر در نماز به خدا توجه کردیم، خداوند نیز پس از حبّ خود، ما را محبوب مؤمنان قرار می‌دهد.1
این بشارت بسیار بزرگی است. آیا می‌دانید که اگر کسی محبوب خداوند شود، چه خواهد شد؟ ما از معرفت الهی محجوب هستیم و از دوستی ذات مقدّس او هم اطلاعی نداریم. دوستی حق را با دوستی بندگان او قیاس می‌کنیم، در حالی که نباید این گونه باشد و اصلاً قابل مقایسه نیست. اهل معرفت می‌گویند: اگر کسی محبوب خدا شد، حق تعالی برای او رفع حُجُب می‌کند و خدا می‌داند که در این رفع حُجُب، چه کرامت هایی به انسان عطا خواهد شد. کسی که پرده ها از جلوی چشمش کنار رود، دیگر در زندگی معصیت و گناه نخواهد کرد. چنین کسی اصلاً به دنیا فکر نمی‌کند، بلکه همه کارهای او اعمّ از نشست و برخاست، خواب و بیداری، جنگ و صلح، و. . . رنگ خدايی می‌گیرد.
حضرات معصومین (علیهم السلام) به خدا عرض می‌کنند:«الهَی لَمْ یَکُنْ لِی حَوْلٌ فَأَنْتَقِلَ بِه عَنْ مَعْصِیَتِک الاّ فِی وَقْتٍ أَیْقَظْتَنِی لِمَحَبَّتِک»2
یعنی خدایا، من قدرت ایستادگی در مقابل نفس اماره را ندارم، مگر وقتی که مرا با محبتت بیدار کنی. آری هرگاه خدا ما را با محبت خود بیدار کند، در مقابل نفس خواهیم ایستاد، اما هرجا این گونه نشد، درمانده خواهیم شد.
این واقعیت مهمی است. کسی که عاشق خداوند شد، برای خدا کار می‌کند، در حالی که احساس خستگی و درماندگی برای او بی معناست. البته از آن طرف، کسی که محبوب خداوند شد، همهي مسائل او حل می‌شود و به سعادت بار خواهد يافت. اگر به راستی به دنبال نجات هستیم، باید با خدا دمساز شویم.
انسان باید توبه جدّی کند. چرا تصمیم جدّی نمی‌گیريم؟ منتظر چه روزی هستیم تا دیگر به دنبال معصیت نرویم؟ اگر همین نماز را به دقت مراقبت کنیم، بسیار سازنده خواهد بود. اگر اهل معصیت شدیم، ولی بازگشتیم، بسیار زود ما را راه می‌دهند و این بدان جهت است که اگر تا به حال اشتباه رفته ایم، مأیوس نشویم.
بسیاری از ما روز حساب را باور نداریم و نپذیرفته ایم که خداوند ما را می‌بیند. اگر باور داشتیم، هر چیزی را نمی‌گفتیم، نمی‌دیدیم و نمی‌نوشتیم. ما به ظاهر، خدا و پیامبرانش را پذیرفته ایم، اما چرا تکامل پیدا نمی‌کنیم؟
----------------
1. وسائل الشیعه،ج5،ص474
2. مفاتیح الجنان،مناجات شعبانیه